Η ιταλική λαϊκή μουσικοχορευτική κουλτούρα, μέσω του Συλλόγου «Lu Passarielle di Ferrazzano», της περιοχής Campobasso της Νοτιοκεντρικής Ιταλίας, συνάντησε προχθές (Παρασκευή 17 Φεβρουαρίου) την ελληνική αποκριάτικη παράδοση με χορούς και τραγούδια από την περιοχή της Κοζάνης και της Μυτιλήνης που παρουσίασαν με εξαιρετικό τρόπο ομάδες του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου.
Όλοι μαζί μουσικοί και χορευτές έδωσαν, πάνω από 65 συνολικά άτομα, μια εξαιρετική εκδήλωση, με χορούς, τραγούδια και πειράγματα των ημερών, ιδιαίτερα κεφάτη και πολύ απολαυστική, για όλους τυχερούς επέλεξαν να την παρακολουθήσουν. Όψεις του καρναβαλιού, επίσης αγαπημένη γιορτή της γειτονικής μας Iταλίας, ζωντάνεψαν από τα μέλη του μουσικοχορευτικού συγκροτήματος του Ferrazzano, που βρέθηκαν για τέσσερις μέρες στο Βόλο, φιλοξενούμενοι από το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου.
Είναι γνωστό, ότι εδώ και αρκετά χρόνια, στην περίοδο της Αποκριάς το Λύκειο των Ελληνίδων Βόλου οργανώνει εκδηλώσεις-παραστάσεις που προβάλλουν στοιχεία του παραδοσιακού καρναβαλιού και θυμίζουν στους Έλληνες τα βράδια της Αποκριάς του παλιού καιρού, όπου οι οικογένειες μαζεύονταν σε φιλικά και συγγενικά σπίτια, όπου οι μασκαράδες μπαινόβγαιναν, τα τραπέζια στρώνονταν και τα γλέντια κρατούσαν μέχρι το πρωί. Τότε, που έπαιζαν την «χάσκα» και έπλεκαν το «γαϊτανάκι», το ιδιαίτερο χορευτικό παιχνίδι με ιδιαίτερους συμβολισμούς. Το γαϊτανάκι υποκοριστικό της μεσαιωνικής λέξης γαϊτανίν, σημαίνει μεταξωτό κορδόνι, λωρίδα, ταινία και βάζει στο τέλος την κατάληξη -ακι, τάση της γλώσσας μας να χρησιμοποιεί υποκορισμό. Μια εκδοχή αναφέρει ότι η ονομασία της έχει να κάνει με την Ιταλική πόλη GAETA, γνωστή για την παραγωγή κορδέλας (βαμβακερής, μεταξωτής, μάλλινης) που διακοσμούσε τα γυναικεία ρούχα. Στην Ελλάδα βέβαια το γαϊτανάκι ως έθιμο είναι μικρασιατικό, ήρθε στην Ελλάδα με τους πρόσφυγες της Μ. Ασίας και του Πόντου και δεν πέρασε αδιάφορα, αφού είναι πολύ εντυπωσιακό και απαιτεί δεξιοτεχνία και συντονισμό των χορευτών. Δεκατρία άτομα χρειάζονται για να στήσουν το χορό. Ο ένας κρατά ένα ξύλινο στύλο στο κέντρο, από την κορυφή του οποίου ξεκινούν δώδεκα μακριές κορδέλες (γαϊτάνια), που δίνουν και το όνομά τους στο έθιμο. Δώδεκα χορευτές κρατούν από μια κορδέλα και χορεύουν κινούνται γύρω από το στύλο και πλέκουν τις κορδέλες σε μια όμορφη χρωματιστή πλοκή, την οποία ξετυλίγουν αργότερα αντιστρέφοντας τη φορά του χορού.
Πάντως, είτε έτσι, είτε αλλιώς, ως προς την προέλευση αυτού του αγαπημένου αποκριάτικου παιχνιδιού, αυτό που κρατήσαμε από την προχθεσινή παράσταση ήταν ότι, γαϊτανάκι έφεραν μαζί τους και χόρεψαν σε ένα ξέφρενο μεθυστικό ρυθμό της πατρίδας τους οι χορευτές του Ιταλικού Συλλόγου, γαϊτανάκι έστησαν και χόρεψαν και οι χορευτές του Λυκείου των Ελληνίδων Βόλου, αποδεικνύοντας επί σκηνής κοινούς συμβολισμούς, που είναι ο κύκλος της ζωής, από τη ζωή στο θάνατο, από τη λύπη στη χαρά, απ' το χειμώνα στην άνοιξη αλλά και τις αξίες με τις οποίες ενώνει ο χορός και γίνεται γέφυρα συμφιλίωσης, αποδοχής και αγάπης για κάθε εθνοτική ομάδα. Η πετυχημένη αυτή εκδήλωση, η οποία τελούσε υπό την αιγίδα του Επίτιμου Προξενείου της Ιταλίας στον Βόλο, ήταν ίσως από τις πρώτες, που εγκαινίασαν την φετινή αποκριά στην πόλη μας.
Οι φίλοι μας από το Ferrazzano, συγκινημένοι από την φιλοξενία και καταγοητευμένοι από τις ομορφιές και τον πολιτισμό του τόπου μας, έφυγαν χθες μετά το γαστρονομικό κατευόδιο που τους επιφύλαξαν τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου στο μουσειακό χώρο του ΛΕΒ ανταλλάσσοντας δώρα και ευχές για συνέχιση των ανταλλαγών και στο μέλλον. Πριν την εκδήλωση της Παρασκευής, οι Ιταλοί είχαν ακόμη την ευκαιρία να γνωρίσουν και άλλα ελληνικά δρώμενα, όπως «οι Μάηδες», που αναβίωσαν χορευτές του Λυκείου με ξεχωριστό τρόπο, στο κέντρο «Αύρα», όπου βρέθηκαν όλοι μαζί την Τσικνοπέμπτη, στήνοντας ένα τρικούβερτο παραδοσιακό γλέντι.
